Zoals je in de nieuwsbrief van eind vorig jaar al kon lezen, stonden er dit jaar opnieuw grote werken gepland in het Fr. Bolle Memorial Health Center van Mwanzugi. Vermits het oudste gebouw, dat al dateert uit 1998 toen pater Bolle in eerste instantie een bescheiden dispensarium op dezelfde plek begon, niet meer voldoet aan de hedendaagse normen van het Ministerie van Gezondheidszorg, kregen we vorig jaar het bericht dat dit gebouw vervangen diende te worden. In het gebouw zit onder meer de Mother & Childcare unit gehuisvest, net als de clinic voor de behandeling van HIV/AIDS-patiënten en de opvolging van patiënten met tuberculose.

Daarnaast moeten er ook een aantal nieuwe functies voorzien worden. Zo dient er een lokaal te komen voor bloedtransfusies, een echografiekamer, een kabinet voor tandheelkunde en een oogkliniek. Tot slot dient het nieuwe gebouw ook een aantal administratieve functies en een garage voor de ziekenwagen te kunnen huisvesten. Volgend op het advies van het Ministerie voor Gezondheidszorg werd er daarom beslist om een nieuwbouw op te trekken met twee verdiepingen. Niets bijzonder naar Belgische normen, maar een hele uitdaging op het Tanzaniaanse platteland als je weet dat er nog nooit een gebouw met twee verdiepingen in Mwanzugi gebouwd werd.

Na goedkeuring van de plannen kon er half januari meteen gestart worden aan de eerste uitdaging: de voorbereiding voor de funderingswerken. Het hospitaal ligt immers op een prachtige plek aan de rand van het meer op vulkanisch gesteente en de ondergrond is er dus beenhard. De eerste poging om de funderingssleuven uit te kappen met de hand werd na twee weken hard labeur en veel zweet gestaakt. Er werd een zware pneumatische drilboor overgebracht vanuit Singida stad, zo’n 150km verder. Dat ging al wat vlotter, maar alweer twee weken boren en kappen later waren er nog steeds enkele zones waar de fundering niet diep genoeg zat. Omdat de plaatselijke ingenieur geen risico’s wilde nemen voor het allereerste gebouw met twee verdiepingen in de wijde omgeving, zat er niets anders op dan een mijnbouwspecialist te laten overkomen die, jawel, met behulp van dynamiet de laatste stukken rots liet opblazen zodat de fundering overal netjes diep genoeg zat. Nu ja: alle begin is moeilijk en Rome werd ook niet op één dag gebouwd natuurlijk.

Begin maart kon er dan gestart worden aan de eigenlijke funderingen van het gebouw. Vervolgens was de betonnen vloerplaat aan de beurt en startte de bekistingswerken voor het betonnen skelet van het gelijkvloers.

Nadat de eerste 35 kolommen op hun plaats stonden en volledig uitgehard waren, volgde in juni het timmerwerk voor de bekisting van vloerplaat van de eerste verdieping. Dat het een werkje van lange adem was om vervolgens de dubbele wapeningsnetten van de 260m² grote vloerplaat met de hand in elkaar te vlechten, zal niemand verbazen.

De volgende grote uitdaging stond in juli op het programma: 40 kubieke meter beton draaien en vervolgens met een menselijke ketting en emmertjes naar de verdieping dragen om de betonnen vloerplaat te storten. In België is er geen aannemer die eraan zou willen beginnen, maar in Tanzania weten ze al langer: met wat goeie wil is niets onmogelijk. Onder het toeziend oog van zuster Clara en met de hulp van 35 mensen uit het dorp was de betonplaat na twee lange werkdagen een feit.

Na 4 weken uitdrogen mochten de 130 houten schoren weggehaald worden en konden de metselwerken op het gelijkvloers starten. In oktober volgde dan de constructie van de 35 kolommen van de verdieping en vorige maand werden ook daar alle tussenwanden gemetst. Deze week werd er gestart met de dakconstructie en met wat geluk ligt er dus nog voor het einde van dit jaar een dak op het nieuwe gebouw!

Voor de verdere afwerking van het gebouw (plaatsen van het buitenschrijnwerk, pleisteren van de binnen- en buitenmuren, plaatsen van de technieken, plafonds en tegelwerken) kunnen we nog heel wat fondsen gebruiken. Wil ook jij ons daarbij helpen? Hier vind je alle info. Alvast heel erg bedankt, want elke euro telt!